متابولیسم ورزشی
مسعود رهنما؛ حمید محبی؛ حمید رجبی
چکیده
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه نیمرخ متابولیکی کاراتهکاران زبده مرد بر اساس سطح آمادگی جسمانی آنها طی مراحل مختلف از شش مسابقه در یک روز، شبیه مسابقات واقعی کاراته بود.روش پژوهش: ده کاراتهکار زبده جوان در این پژوهش شرکت کردند. کاراتهکاران بر اساس نمرات Z بهدست آمده از آزمونهای آمادگی جسمانی شامل توان هوازی (آزمون بروس)، توان ...
بیشتر
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه نیمرخ متابولیکی کاراتهکاران زبده مرد بر اساس سطح آمادگی جسمانی آنها طی مراحل مختلف از شش مسابقه در یک روز، شبیه مسابقات واقعی کاراته بود.روش پژوهش: ده کاراتهکار زبده جوان در این پژوهش شرکت کردند. کاراتهکاران بر اساس نمرات Z بهدست آمده از آزمونهای آمادگی جسمانی شامل توان هوازی (آزمون بروس)، توان بیهوازی (آزمون وینگیت 30 ثانیه)، پرش عمودی، دوی سرعت 30 متر و چابکی (9×4 متر) به دو گروه با آمادگی بالا (5 نفر) و پایین (5 نفر) تقسیم شدند. هر کاراتهکار شش مسابقه شبیهسازی شده کومیته را با فاصله استراحتی مشابه مسابقات رسمی و بر اساس قوانین فدراسیون جهانی انجام داد. نمونههای خون وریدی قبل و بعد از مسابقه اول و ششم جمعآوری شد. آزمون ANOVA با اندازهگیریهای مکرر برای بررسی تفاوتها در سطح 05/0>p استفاده شد.یافتهها: کاهش pH (001/0>p)، افزایش تریپتوفان (034/0=p)، لاکتات (001/0>p)، و مالوندیآلدئید (007/0=p) و تغییرات گلوکز (003/0=p) در کل زمانهای اندازهگیری شده معنیدار بود. با بررسی تعامل زمان×گروه، از نظر لاکتات پلاسما تفاوت معنیدار بین دو گروه مشاهده شد (014/0=p)؛ بهطوری که پس از مسابقه ششم در گروه با آمادگی جسمانی پایین بهطور معنیداری بیشتر از گروه دیگر بود (1/0 ± 5 در مقابل 2/0 ± 9/3 میلیمول در لیتر، 002/0=p).نتیجهگیری: بهنظر میرسد کاراتهکاران با آمادگی جسمانی پایین، سهم بیشتری از ATP مورد نیاز طی مسابقه ششم نسبت به مسابقه اول را از مسیر گلیکولیز بیهوازی و با مصرف منابع کربوهیدراتی خارجسلولی نظیر گلوکز پلاسما تامین میکنند.